Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

BLO




Διαθέσιμα σε CD για πρώτη φορά, τα δύο πρώτα άλπμουμ απο το Afro-delic τρίο του Lagos της Νιγηρίας BLO! Στην νιγηριανή σκηνή των μέσων της δεκαετίας του 70, το «Chapter One» ΄73 και το «Phase II» του ΄75 καταπλήσσουν με το μείγμα απο παραδοσιακούς Αφρικάνικους ρυθμούς και αμερικανικικής psychedelia. Το group συγκροτηθηκε μεσα από τις τέφρες του Live group του Ginger Baker Salt και 35 χρονια αργότερα ζητά την προσοχή σας ως η πρώτη μπάντα ροκ της Αφρικής με έναν ''ηλεκτρονικό cosmic ήχο''.


Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

FANGA





Pure Gold Afrobeat!! Fanga σημαίνει δύναμη στην Dioula, μια διάλεκτο από τις πολλές που υπάρχουν στην Δυτική Αφρική. Οι Fanga είναι ένα επταμελές group από την Γαλλία με κοινό στοιχειό την αγάπη τους για το Afrobeat, την παγκόσμια πλέον μουσική γλώσσα που δίδαξε σ΄ όλο τον κόσμο ο Fela Kuti. Βασιζόμενοι λοιπόν, στο κλασικό Αfrobeat και εμπλουτίζοντας το με κάθε είδους στοιχεία από την Αφρικάνικη παράδοση μαζί μ΄ ένα ηλεκτρονικό μείγμα από Jazz και Funk, οι πρωτεργάτες του group, ο Hip Hop καλλιτέχνης Serge Amiano και ο rapper Yses Khoury aka Korbo από τους Burkina Faso δημιουργούν μια καταιγιστική μουσική πανδαισία από Afrofunky ήχους. Ηχογραφούν από το 2001 (Afrofanga) και το 2007 φτάνουν στο δημιουργικό peak τους με το άλμπουμ Natural Juice, τον Νοέμβριο του 2009 κυκλοφόρησαν το τελευταίο άλμπουμ τους Sira Ba. Με φοβερές εμφανίσεις σ΄ όλο τον κόσμο, αποτελούν ότι πιο καυτό υπάρχει σήμερα στο χώρο του Afro Sound!

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

ALL FOR FELA!!!!



"A show that melts walls.”
Ben Brantley - The New York Times



The opening night party for FELA!




Fela! On New York Post

HOLD ON TO YOUR DREAMS....





Το Hold On To Your Dreams.... είναι η πρώτη βιογραφία του μουσικού και συνθέτη Arthur Russell, ενός από τους σημαντικότερους αλλά και λιγότερο γνωστούς μουσικούς της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70 και της δεκαετίας του '80. Ακόμα και στις πιο χορευτικές εκφάνσεις της μουσικής του όπως τα μοναδικά "Is It All Over My Face?" και "Go Bang! #5", η πρωτοποριακή μουσική του Arthur Russell ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος ξεχασμένη έως ότου η κυκλοφορία δύο άλμπουμ το 2004 προκάλεσαν ένα γενικότερο ενδιαφέρον γι’αυτόν, με αποκορύφωμα την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ για την διαδρομή του με τίτλο Wild Combination. Με βάση τις συνεντεύξεις περισσότερων από εβδομήντα συνεργατών του και μελών της οικογένειας του, το "Hold Τo Υour Dreams", παρέχει σημαντικές νέες πληροφορίες για αυτόν τον κορυφαίο, μοναδικό, εκκεντρικό και τελειομανή έως τρέλας μουσικό καθώς και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε στην πιο πρωτοποριακή μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης, γνωστότερη με τον όρο Downtown NY Music. Κατά τη προσωπική μου άποψη ο Arthur Russell είναι μια από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές μορφές του εικοστού αιώνα, γιατί απλά όπως λέει και ο Philip Glass: "He was way ahead of other people in understanding that the walls between concert music and popular music and avant-garde music were illusory"
Η Βιογραφία αυτή γράφτηκε από έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους μουσικολόγους, τον Tim Lawrence συγγραφέα και του καταπληκτικού "Love Saves The Day" για την χορευτική μουσική και κουλτούρα στην Νέα Υόρκη κατά δεκαετία του εβδομήντα.



EBO TAYLOR





Ο Ebo Taylor [Ebo Taylor - guitar, vocals (Ghana)] ηχογράφησε το καλοκαίρι που μας πέρασε στο Βερολίνο με την καταπληκτική Afrobeat Academy, μετά απο πολλές δεκαετίες ολοκληρωμένο άλμπουμ για το σπουδαίο Label Analog Africa. (Δείτε: Music Junky 17/1/2009, Music Junky 8/4/2008). Το άλμπουμ αυτό θα κυκλοφορήσει κατά πάσα πιθανότητα στις αρχές της καινούργιας χρονιάς. Το απίστευτο line up της Afrobeat Academy είναι: Ekow Alabi - drums (Ghana / Kabu Kabu/Jimi Tenor Band, Afrobeat Academy), Patrick Frankowski - bass (Germany / Kabu Kabu/Jimi Tenor Band), J.J. Whitefield - guitar (Germany / Poets of Rhythm, Karl Hector & the Malcouns, Afrobeat Academy), Thomas Myland - clavinet, organ, etc (Germany / Poets of Rhythm, Karl Hector & the Malcouns), Ben Abarbanel-Wolff - tenor & bariton sax (USA / Poets of Rhythm, Karl Hector & the Malcouns, Afrobeat Academy), Stu Krause - trumpet (Canada / Poets of Rhythm, Karl Hector & the Malcouns), Oghene Kologbo - guitar (Nigeria / Fela's Afrika 70, Afrobeat Academy).


Για περισσότερες πληροφορίες και Video από τις εμφανίσεις του Ebo Taylor στην Ευρώπη επισκεφτείτε το φοβερό site parisdjs στην διεύθυνση www.parisdjs.com

Ebo Taylor Bio: "The exceptional guitar player is considered as one of the most distinguished Highlife, Afro beat and jazz composers of Ghana. Between 1962 and 1965 he studied together with his friend Fela Kuti at the renowned Eric Guilder School of Music in London. As early as the 50th and 60th he caused quite a sensation as the head of the Stargazers Dance Band as well as the Broadway Band. In the early 70th he headed the best known Big Band of Ghana, the “Uhuru Band” (later called Uhurus) and so formed the Highlife.Since the 70th Taylor produced different albums as solo artist and developed more and more his own, innovative and distinctive style – recognisable for instance on his albums “Ebo Taylor and the Pelicans” or “Twer Nyame”. Ebo has been very active in numerous projects as session musician. Besides his solo works, he contributed significantly to the development of music in Ghana, as arranger and producer to the big labels in Ghana, like Essiebons and Gapophone. For these labels, being their musical director, he produced i.e. well known musicians such as C.K. Mann as well as the Apagya Show Band, a legendary All-Star-Highlife-Funk-Band, or artists like Pat Thomas, Jewel Ackah and Papa Yankson."





Ebo Taylor-Atwer Abroba (ΔΙΑΜΑΝΤΙ!!!!!!!!)



Ebo Taylor-Heaven





Ebo Taylor-Twer Nyame


Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

SUN RA:THE ΗIGH PRIEST OF OUTER SPACE





Zante Jazz Festival. Όμορφες στιγμές στην καρδία του Ιουλίου. Η καλύτερη αφετηρία για το καλοκαίρι που θα ακολουθήσει! Μια από τις δυνατότερες μουσικά στιγμές του φεστιβάλ ο Γιώργος Κοντραφούρης. Οι αναφορές του στα σπουδαία ονόματα της Jazz δεν έγιναν τυχαία. Το συνηθίζουν όλοι οι μουσικοί της γενιάς του. Η παθιασμένη εμμονή τους για αναφορές στα ιερά τέρατα της μουσικής είναι το κάτι άλλο, αυτό το κάτι, που χαρακτηρίζει μουσικούς των οποίων η ενασχόληση με κάποιο είδος μουσικής δεν είναι απλά μια ακαδημαϊκή πρόκληση, αλλά πάθος, πάθος για την ιδία την μουσική και τους καλλιτέχνες που την υπηρετούν. Πόση σημασία έχει η αναφορά του Γιώργου Κοντραφούρη σε ένα θρύλο της παγκοσμίας μουσικής και διανόησης όπως ο Sun Ra; Τεράστια. Τόσο σημαντική όσο το ίδιο το φεστιβάλ. Ακόμα και ελάχιστοι να ανατρέξουν στο Internet για να μάθουν έστω και λίγα για μια τόσο δραστική προσωπικότητα στη παγκόσμια μουσική όπως ο Sun Ra, είναι κέρδος.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω πως περίμενα να κυκλοφορήσει κάθε νέο τεύχος αυτού του συγκλονιστικού μουσικού περιοδικού "Ήχος" για να διαβάσω κάθε μήνα κάποιες τέτοιες ιστορίες για τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης μουσικής, γραμμένες με πάθος και μεράκι. Ήταν τότε που τα περιοδικά διβάζονταν από την αρχή έως το τέλος, γραμμή προς γραμμή και τα φυλάγαμε σαν τα μάτια μας. Ακόμα θυμάμαι την κυρία Τότα στο πρακτορείο τύπου του Πουλάκη να δυσανασχετεί που πριν καλά καλά φτάσει η ημερομηνία της κυκλοφορίας του περιοδικού την ζάλιζα με το "Ήρθε ο ήχος κυρά Tότα", "Ποίο, εκείνο το περιοδικό με τα μηχανήματα " με ρωτούσε ενοχλημένα, "Ναι εκείνο" της απαντούσα και συνέχιζε σαν να ήθελε να με ξεφορτωθεί "μα δεν είπαμε, στις 15 του μήνα" "εντάξει κυρά Τότα φύλαξέ μου ένα μπας και το χάσω" απαντούσα. Βλέπεις έγραφε ανάμεσα στους άλλους και ο Κώστας Γιανουλόπουλος ένας από τους μεγαλύτερους μουσικοκριτικούς της jazz. Αγοράζαμε "Ηχο" και μετά μια και δυο στον Μοντάκο για κουβέντα, ψάξιμο και καυγάδες για το αν ο Sun Ra ήταν ο μεγαλύτερος από τον Fela η ο Milton Nascimento ξεπερνούσε τους δυτικούς super stars της εποχής. Όλα αυτά μας έμαθαν να ψάχνουμε, να ακούμε, να διαβάζουμε και να εκτιμούμε. Ήταν 1984, πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο όταν έμαθα ότι ο Κώστας Γιαννουλόπουλος διοργάνωνε το Praxis στο θέατρο Ορφέας στην Αθήνα και ο San Ra, ναι!! ο SAN RA θα ήταν εκεί. Το τριπλό βινύλιο με τη ηχογράφηση έχει τη πιο περίοπτη θέση στη καρδία μου πλέον, μιας και πουλήθηκε σε μια δύσκολη οικονομική φοιτητική κατάσταση, αλλά μετά, το διπλό Cd που κυκλοφόρησε με τη συναυλία, είναι πάντα η πρώτη και καλύτερη επιλογή μου για ένα μαγικό ταξίδι στο σύμπαν. Η αναφορά του Γιώργου Κοντραφούρη στον Sun Ra μου έφερε γλυκές μνήμες στο μυαλό και κομμάτια που πάντα θα λατρεύω όπως το Nuclear War, το Satin Doll και το απίστευτο-καταπληκτικό-αριστούργημα Space Is the Place/ We Travel the Spaceways/Outer Spaceways Incorporated... Rip Κώστα Γιαννουλόπουλε.... Επίσης Kώστα Κιτσίκη να σε πάντα καλά που εκεί γύρω στα 1988 μας έπεισες να γνώρισουμε και live την μουσική του Γιώργου Κοντραφούρη, πολύ πριν τον κερδίσει το Hammond, κάτω από την μαγεία του κάστρου... και του χρόνου παιδιά να `στε καλά!



Ο Iλάν Σολομών,παραγωγός ραδιοφώνου, μιλά για τον Kώστα Γιαννουλόπουλο(Καθημερινή 2005)

H στιγμή της γνωριμίας μας, στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα, είχε στο επίκεντρό της -τι άλλο;- έναν δίσκο τζαζ!.. Σ' ένα δισκάδικο της Aθήνας...
Ψηλός, ολίγον βαρύς, ο Kώστας έμοιαζε πάντα λίγο πιο ηλικιωμένος απ' ό,τι ήταν... Kι όμως είχαμε μόλις απολυθεί από τις αγκάλες της Mαμάς Πατρίδας.
«Aκούς τζαζ;», με ρωτάει. Nαι, του λέω... «Nα τον αγοράσεις, είναι καλός», μου προτείνει. Eτσι άρχισε μια σχέση φιλική με τον δάσκαλο πολλών από εμάς, με τον οποίο απολαμβάναμε τη μαγεία της τζαζ, της Tέχνης του Aυτοσχεδιασμού, με κάθε ευκαιρία. Δίσκο ή συναυλία. Tο μόνο που ο Kώστας, αυτήν του τη σχέση με τη μουσική την είχε αναγάγει από νωρίς σε επιστήμη. Oι ήχοι γι' αυτόν, περιείχαν το κοινωνικό πλαίσιο της δημιουργίας τους, την προσωπικότητα του δημιουργού τους, αλλά και τη διείσδυση στον ψυχισμό του αποδέκτη τους... Tα προσέγγιζε ολιγόλογα, εύστοχα, είτε στα γραπτά του είτε στις έξοχες ραδιοφωνικές του εκπομπές στον Top FM, στο Tρίτο, και, τελικά, στον κοινό μας στόχο: τον Jazz FM 102,4.
Mέχρι τη χρονιά της ίδρυσής του, ο Kώστας Γιαννουλόπουλος είχε διευθύνει με μαεστρία το έντυπό του «παιδί». Tο περιοδικό «Jazz» κυκλοφορούσε, ενώ ο «Oρφέας», το «Παλλιάς» ή το Θέατρο του Λυκαβηττού, φιλοξενούσαν τις εμπνευσμένες συναυλιακές στιγμές του Φεστιβάλ «Πράξις» (Praxis).
Aποτέλεσε (μέχρι το 1986, που απηυδησμένος από την πολιτιστική πολιτική, ο Γιαννουλόπουλος κήρυξε τη... λήξη του) τη μοναδική διοργάνωση που δεν είχε τη λογική και την αισθητική της... «αρπαχτής».
Συγκροτήματα και μουσικοί που εκπροσωπούσαν κυρίως το παρόν της Tέχνης του Aυτοσχεδιασμού, συναντιούνταν με το αθηναϊκό κοινό, που λίγα έως τότε ήξερε για την τζαζ.
H εποχή της ελεύθερης ραδιοφωνίας είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της όταν, το 1990, με δική του πρόταση, συναντηθήκαμε (μαζί με τους Λεωνίδα Aντωνόπουλο, Eλενα Γαβρεθέα, Kώστα Γεωργίου, Σπύρο Kατσιγιάννη, Zακ Σαμουήλ, Bασίλη Σταματίου κ.ά.) σ' ένα σκοτεινό μπιστρό του Kολωνακίου, στο οποίο ο Kώστας σύχναζε, για να συζητήσουμε την πιθανότητα ίδρυσης ενός ειδικού ραδιοφωνικού σταθμού με αντικείμενο την τζαζ και τις άλλες μουσικές της «ψυχής». Kάτι που έως τότε έμοιαζε σαν ένα μεγάλο, απραγματοποίητο όνειρο. Oμως οι καιροί είχαν αλλάξει. Kαι το «πείραμα» ξεκίνησε στις 11 Mαρτίου του 1991.

O Jazz FM
Στη διάρκεια των πεντέμισι χρόνων που ο «μικρός» Jazz FM άντεξε την πίεση των διαπλεκόμενων ερτζιανών ανταγωνιστών του, η 25άδα των παραγωγών που δούλευαν με ενθουσιασμό, και, σχεδόν... μηδενικές αποδοχές, είχαν από τον «Διευθυντή», τον Kώστα Γιαννουλόπουλο, τη δημιουργική εποπτεία, και τη φιλική ανταλλαγή απόψεων και, ιδίως, πολύτιμων πληροφοριών για την κοινή μας αγάπη, την τζαζ.
Hταν μια πραγματική εμπειρία να βρίσκεσαι με τον Γιαννουλόπουλο στα ράφια ενός δισκοπωλείου. Σου κόστιζε κάτι παραπάνω, αλλά ήταν ανεκτίμητα τα σχόλιά του, η κριτική του, το σκεπτικό του για τη μουσική, τους μουσικούς και το ιστορικό πλαίσιο της εποχής της κάθε ηχογράφησης.
Σήμερα λείπει η ολόφρεσκη «πινελιά» του, είτε από τους «Hχοτονισμούς» του στο περιοδικό «Hχος», είτε από την τακτική του σελίδα στα «Nέα» της Tετάρτης, στην οποία το αναγνωστικό κοινό έσπευδε να ανταποκριθεί, για να γευτεί τις αισθητικές τάσεις της εποχής και τη διεισδυτική άποψη του Γιαννουλόπουλου γι' αυτές.

Tα «Πρωινά» του Tρίτου
O φίλος και δάσκαλος, μέσω της μουσικής του ανάλυσης, πραγμάτωνε ένα σχεδόν ουτοπικό «σχέδιο» για το μέλλον της ανθρωπότητας. Tελευταίες στιγμές της πολύτιμης επικοινωνίας του με το ευρύ κοινό, στο Tρίτο Πρόγραμμα, το δικό του ουτοπικό πλάνο έπαιρνε σχήμα μέσα από το ονειρικό ερτζιανό ταξίδι «Oλων των Πρωινών του Kόσμου», που ακουγόταν στις έντεκα το πρωί, καθημερινά.

Aκούω ακόμα τη βαθιά, διεισδυτική φωνή του και τους δίσκους που αγόρασα μετά από δική του προτροπή...

* O κ. Iλάν Σολομών παρουσιάζει τη ραδιοφωνική εκπομπή «Oλα τα πρωινά του Τρίτου»

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

TAKE ME AWAY FAST...





A Film that take us on a journey through Ghana and Benin.... Ένα φίλμ για ξεχασμένες μουσικές και τους μουσικούς που τις δημιούργησαν. Ένα μαγικό ταξίδι στην Δυτική Αφρική!
O κινηματογραφιστής και παραγωγός Leigh Iacobucci εμπνευσμένος από το καταπληκτικό Blog Voodoo Funk του Frank Gossner ετοιμάζει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φίλμ των τελευταίων χρόνων για την Αφρικάνικη μουσική.








Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

LISA CONGDON



Από το San Francisco η Lisa Congdon ζωγραφίζει, φωτογραφίζει σχολιάζοντας την ζωή...














Από το San Francisco η Lisa Congdon ζωγραφίζει, φωτογραφίζει σχολιάζοντας την ζωή...

IRANA DOUER



Αυτόν το μήνα το έχω ρίξει λίγο στην ζωγραφική! Γνωρίστε την υπέροχη Ιrana από την Αργεντινή! Irana Douer >>>>





Α

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

LIQUID SPIRITS






Το δεύτερο άλμπουμ των Liquid Spirits με τίτλο Music, άλλη μια υπέροχη κυκλοφορία από την Ολλανδικη Kindred Spirits. Ένα από τα καλύτερα soul άλμπουμ των τελευταίων μηνών, μια υπέροχη μίξη από Spiritual Jazz, ατμοσφαιρική soul κλασικές φόρμες από την μαύρη μουσική των 60`s και όλα αυτά κάτω από μια σύγχρονη απολυτή μοντέρνα αισθητική μακριά από την ρετρό μόδα των καιρών που απλά αναπαραγάγει επιτυχημένες φόρμες παλαιών δεκαετιών. Οι Liquid Spirits είναι μια ομάδα από οκτώ μουσικούς, εκ των οποίων οι τέσσερεις τραγουδιστές, Jasmin Tusjadia (vocals) Dedre Twiss (vocals) Lo van Gorp (vocals) Brian Zalmijn (vocals) ενώ το line up συμπληρώνεται με τους Cyril Directie (drums) Marc Bien (guitar) Manuel Hugas (bass) Wiboud Burkens (keyboards). Οι δυο τελευταίοι ήταν και παραγωγοί στο καταπληκτικό άλμπουμ της Lalah Hathaway Self Portait ενός από τα κορυφαία soul άλμπουμ της χρονιάς που πέρασε. Ο μοναδικός συνδυασμός των τεσσάρων αυτών τραγουδιστών δίνει στο group έναν ξεχωριστό ήχο. Από το 2000 έχουν συνεργαστεί με ονόματα όπως αυτά των N'Dambi, Carleen Anderson, Leon Ware, Michael Franti and Sandra St. Victor, Lalah Hathaway ( κορη του Donny Hathaway), Indira Kahn (κορη της Chaka Kahn), Simone (κορη της Nina Simone), Deniece Williams και Nona Hendryx. Στο άλμπουμ συμμετέχει ο παραγωγός θρύλος της μαύρης μουσικής Leon Ware. Ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ-αφιέρωμα στην μαγεία της μαύρης μουσικής.


Liquid Spirits - If You Don't Love Me

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

VV BROWN VS JANELLE MONAE









Και οι δυο τους έχουν αυτό το 50`ς κούρεμα ως σήμα κατατεθέν. Στην my space σελίδα τους χαρακτηρίζουν τη μουσική τους ως punk-soul. Έχουν υπέροχες φωνές. Η VV Brown γεννήθηκε στο Northhampton με γονείς από την Καραϊβική, ενώ η Janelle Monae γεννήθηκε στο Kansas City. England vs USA. Το σίγουρο είναι ότι θα ασχοληθούμε μαζί τους πολύ σοβαρά μέσα στο 2009 όταν και οι δυο θα έχουν ολοκληρώσει τα άλμπουμ τους. H VV Brown έχει κυκλοφορήσει μέσα στο 2008 το 7΄΄ Cryning Blood και ενα ep για το ίδιο single, με τέσσερα remix απο τους Andy Weatherall και Moody Boyz ενώ η Janelle Monae κυκλοφόρησε μέσα στο 2008 το ep Metropolis με το single Many Moons να είναι ένα από τα πιο δυνατά tracks για την χρονιά που πέρασε. Δυο σπουδαίες παρουσίες, μια μεγάλη παρακαταθήκη για την χρονιά που έρχεται.

VV Brown


Janelle Monae - Many Moons

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

ANALOG AFRICA






Αυτό είναι κατά την προσωπική μου άποψη το label της χρονιάς! Το νέο του project είναι Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou - Analog Africa No4 από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο άλμπουμ για το 2008. Με βάση την Φρανκφούρτη ένας καταπληκτικός τύπος που ακούει στο όνομα Samy Ben Redjeb μας προσφέρει εδώ και τρία χρόνια μερικές από τις καλύτερες παράγωγες της Αφρικής. Χαμένες ηχογραφήσεις ξαναέρχονται στη επιφάνεια δίνοντας μας μερικές από τις πιο υπέροχες μουσικές απολαύσεις της σύγχρονης μουσικής. Από αυτό εδώ το Blog σας παρουσιάσαμε (Απρίλης 2008) το label από τις πρώτες κιόλας στιγμές του, η τελευταία αυτή παράγωγη είναι σίγουρα και η καλύτερη! Ελπίζουμε αυτή η προσπάθεια να συνεχίσει, για να απολαμβάνουμε και άλλες σπουδαίες μουσικές από την υπέροχη αφρικανική μουσική πολυρυθμία! Τον Δεμεμβρη του 2008 ο Samy Ben Redjeb έκανε ένα καταπληκτικό mix αποκλειστικά για το περιοδικό Wire, το οποίο σας το παρουσιάζουμε παρακάτω, καθώς και ένα υπέροχο Video από τους Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou  για το Gbeti Madjro.






Analog Africa exclusive mix for Wire




Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou - Gbeti Madjro